(*زندگی نامه فردا شود امروز ببین*)
آیینه ای رو به آسمان
(*زندگی نامه فردا شود امروز ببین*)
آیینه ای رو به آسمانمی سوزم از هجران و تنهایی
می سوزم از هجران و تنهایی
دل کندم از دنیای فانی
دارم به سر شوق پریدن
در آسمان سویت دویدن
امشب مرا از خود رها کن
با بوسه ای اسمم صدا کن
در کوره رهی
در کوره رهی قدم به پایان بنهیم***از سوی غریبه ها به یاران برویم
این خواب و خیال پوچ فرداها را***با زمزمه ای به دست باران بدهیم
این حادثه ها را چه کسی می بیند***با خنده به سوی ناکجاها برویم
دست از همه دنیا بکشیم و بکُشیم***آمال دراز و داغ بر دل بنهیم
این کشتی رو به سوی طوفان ها را***با دست خود از تیغ تبر ها شکنیم
شاعرشبانه(گل سرخ)
من بی مایه که باشم که خریدار تو باشم
من بی‌مایه که باشم که خریدار تو باشم حیف باشد که تو یار من و من یار تو باشم
تو مگر سایه لطفی به سر وقت من آری که من آن مایه ندارم که به مقدار تو باشم
خویشتن بر تو نبندم که من از خود نپسندم که تو هرگز گل من باشی و مـن خار تو باشم
هرگز اندیشه نکردم که کمندت به من افتد که من آن وقع ندارم که گرفتار تو باشم
هرگز اندر همه عالم نشناسم غم و شادی مگر آن وقت که شادی خور و غمخوار تو باشم
گذر از دست رقیبان نتوان کرد به کویت مگر آن وقت که در سایه زنهار تو باشم
گر خداوند تعالی به گناهیت بگیرد گو بیامرز که من حامل اوزار تو باشم
مردمان عاشق گفتار من ای قبله خوبان چون نباشند که من عاشق دیدار تو باشم
من چه شایسته آنم که تو را خوانم و دانم مگرم هم تو ببخشی که سزاوار تو باشم
گر چه دانم که به وصلت نرسم بازنگردم تا در این راه بمیرم که طلبکار تو باشم
نه در این عالم دنیا که در آن عالم عقبی همچنان بر سر آنم که وفادار تو باشم
خاک بادا تن سعدی اگرش تو نپسندی که نشاید که تو فخر من و من عار تو باشم
سعدی
امروز
مردمی زخمی در این آشوب و این درد
آتشی در زندگی داریم و دل سرد
***
مهربانی ها به دست باد دادیم
بیکسی را ما به مردم یاد دادیم
***
روز و شب ها را برای آب و دانه
فدا کردیم و حتی آشیانه
***
ندانستیم اگر مهری نماند
تلاشی هم دگر معنا ندارد
***
***
لیله القدر
طرفه عین فی خــــــــیر من الف شــــهر
دستی به دعا برآورید عاشقان شهر
بر حال فقیر و مریض و مستکین و ضال
بر آمدن منتظـــَر از غیبتش به دهر
بر حــــال من سر به گریبـــــان فرو شده
بر حــــال غریقـان ناامید برّ و بحر