مروری بر گذشته

به نام خالق یکتا

امشب در جایی آرام نشستم و تمام آنچه را که طی این چند سال نوشته بودم را مرور کردم. نوشته هایی که با عاشق شدن من آغاز شدند و این آغاز با شکوفایی حس شاعرانه من مصادف بود.

من از 16 سالگی شروع به نوشتن این وبلاگ کردم و تمام درد دل هایی را که با هیچکس نمی شد آرامش بخشید در آن ریختم و حالا مردی 22 ساله هستم با کوله باری از تجاربی که شاید به سنگینی بیش از این سالها باشد.

در این سالها با معنای زندگی، تنهایی و عشق کمابیش آشنا شدم.

آموختم که معنای عشق بی نهایت است و جز در وجودی بی نهایت تحقق نمی یابد.

شاید برای خیلی ها این تصور مشکل یا حتی غیر ممکن باشد اما همیشه به امید آمدن روزهایی بهتر هستم نه در حسرت گدشته. روزهایی بهتر که شاید شادتر هم نباشند.

روزهایی که مرا بیش از امروز با رمز و رازهایی که در هستی حاکمند آشنا کنند. روزهایی به معنای کلمه پربار.

و می گویم.

می گویم تا بمانم.

هنوز عاشقم