تو فقط نشانه بودی

ز چراغ عشق روشــــن کردی تو سرای قلب تاریـــکم را

به خیال خود دلم را  مســـــرور ز نگاه خود ســـراپایم را

تو محـــبتم چشــاندی یک دم که به زندگانی ام باز آری

ســر بی رهم به راه آوردی دل بی نشـــان زمعبــودم را

تو فقط نشـــانه بودی اما به خیــــــال ره نگــــاهت کردم

به اســـارت چـراغی بردی دل بی خبر ز خورشــــیدم را

همه آرزویم این شد شب ها که خبر رسد مرا از صبحی

که به عشقش از درون برخیزم برهم چراغ پی سوزم را

...