مه شه یاد که دل تنگ بود
دو سه ماهی که رخم زرد بود
مه شه یاد که با رفتن او
پر و بالم به جهان بسته بود
مه شه یاد که دیدار رخش
به دلم ماند و این سخت بود
کی شود باز بیاید که دلم
به رخ ماه شبم شاد بود