((مه شه یاد))

مه شه یاد که دل تنگ بود     

 دو سه ماهی که رخم زرد بود

مه شه یاد که با رفتن او  

       پر و بالم به جهان بسته بود

مه شه یاد که دیدار رخش   

    به دلم ماند و این سخت بود

کی شود باز بیاید که دلم    

       به رخ ماه شبم شاد بود