آروم آروم دارم درک می کنم که چرا خداوند می فرماید ((و هم لا یحزنون))
قبلا فکر می کردم با خدا رفیق بودن، مونس بودن، محرم بودن همش با گریه و زاری و ریاضت و غم و غصه و تنهایی همراهه.
اما حالا دارم کم کم درک می کنم که نه؛ هرچی زیبایی و شادی و سروره پیش خودشه و بس برای همینه که می گه ((و هم لا یحزنون))
امروز چندتا حرف قشنگ یاد گرفتم. شما هم روش فکر کنید و یاد بگیرید:
((هرکس را که ارزش دارد دوست بدار ولی با هیچکس جز خدا دوست نشو. چون غیر از او جایزالخطاست و اگر دلت شکست جبران ناپذیر خواهد بود. دلت را به اهل دل بسپار تا قدرش را بداند))
((4 رکن اساسی در زندگی هر انسان وجود دارد که اگر هر 4 رکن با هم به رشد بالایی برسد انسان به کمال خواهد رسید: 1-نفس 2-عقل 3-دل 4-دین))